آقای روحانی، وعده‌ی صد روزه‌ی جدیدتان چند اشکال فنی دارد!

آقای روحانی، وعده‌ی صد روزه‌ی جدیدتان چند اشکال فنی دارد:

۱. آقای رئیس‌جمهور، اگر می‌بینید رقبایتان ـ مانند آقای رئیسی و قالیباف ـ نامزد انتخابات ریاست جمهوری شده‌اند و طرح‌ها و برنامه‌های جدید کوتاه‌مدت و بلندمدت ارائه می‌کنند، برای این است که آن‌ها اعتقاد دارند شما لایق ریاست جمهوری نیستید و نباید این مسؤولیت بیش از این بر عهده‌ی شما باشد؛ زیرا شما در این چهار سال ریاست، با بی‌تدبیری خود، کشور را در یک وضعیت خطرناکی قرار داده‌اید. آن‌ها برای نجات کشور از این وضع اسف‌بار فکر کرده‌اند و بررسی‌های کارشناسانه انجام داده‌اند و برنامه‌ریزی کرده‌اند و طرح‌های کوتاه‌مدت و بلندمدتی فراهم آورده‌اند. شما دیگر چرا با دیدن رقبا و طرح‌ها و برنامه‌هایشان جوگیر شده‌اید و مانند آن‌ها برنامه‌ی صد روزه و غیر صد روزه ارائه می‌کنید؟! نکند شما هم می‌خواهید کشور را از وضعیتی که خودتان به وجود آورده‌اید نجات دهید؟! دیگران می‌خواهند کشور را از دست شما و کارهایتان نجات دهند؛ آیا شما هم می‌خواهید کشور را از دست خودتان نجات دهید؟!!

اگر می‌خواهید موضعی منطقی اخذ کنید، باید از عملکرد گذشته و از طرح‌ها و برنامه‌های جاری خودتان دفاع کنید و بر ضرورت تداوم آن‌ها پافشاری کنید؛ نه این‌که قاطی دیگران شده و علیه خود و خراب‌کاری‌های خودتان بشورید!!!

۲. اگر خراب بودن اوضاع کشور را قبول دارید و می‌پذیرید که در دوره‌ی گذشته، بی‌تدبیری و کم‌کاری کرده‌اید، ولی با این حال گمان می‌کنید که شما تنها کسی هستید که می‌توانید خطاهای گذشته را جبران کنید و کشور را از این بیماری حاد رهایی ببخشید، در این فرض، چرا گمان می‌کنید ملت ایران باید دوباره به شما اعتماد کند؟! واقعاً فکر می‌کنید این کار عاقلانه است؟! مگر نه این است که آزموده را آزمودن خطا است؟!!

۳. بر فرض که مردم ایران یک بار دیگر به شما اعتماد کرد و شما و برنامه‌ی صد روزه‌تان را بر دیگران و برنامه‌هایشان ترجیح داد، چه تضمینی وجود دارد که دوباره بعد از چهار سال دیگر برنگردید و نزنید زیر وعده‌ی صد روزه‌تان و آن را با وعده‌ی گزارش صد روزه تحریف نکنید؟!!

نه جانم! همه‌ی ملت ایران داستان چوپان دروغ‌گو را در کتاب دبستان خود خوانده‌اند و هنوز آن را به یاد دارند و دیگر گول نخواهند خورد. یقین بدانید که به هیچ قیمتی دیگر به شما رأی نخواهند داد!

۴. اگر شما مرد کار بودید و اگر واقعاً دلتان به حال مملکت می‌سوخت، هرگز وعده‌ی صد روزه نمی‌دادید و برنامه‌ی صد روزه‌تان را برای دوره‌ی بعد نمی‌گذاشتید؛ بلکه همین الآن آن را اجرا می‌کردید. شما تا پایان کار دولت فعلی و تا تحویل سکان ریاست به رئیس جمهور جدید بیش از صد روز فرصت دارید؛ اگر واقعاً فکر می‌کنید برنامه‌ی صد روزه‌ی جدیدتان می‌تواند حال کشور و مردم را خوب کند، بسم الله از همین الآن اجرایش کنید!!

آقای حسن روحانی، یا شما واقعاً از خرد و دانایی تهی هستید، یا این‌که از فرط توهم دانایی، ملت ایران را نادان و احمق فرض کرده‌اید!