امروز (1393/3/10) یک جوان بیست و چند ساله که با هم سابقه‌ی آشنایی داشتیم، به من مراجعه کرد و مسأله‌ی مهمی را مطرح کرد. گفت: با دختری آشنا شده‌ام که چند سال از من بزرگ‌تر است و یک بار ازدواج کرده و الآن طلاق گرفته است. می‌خواهیم با هم ازدواج موقت داشته باشیم. شرایطش چیست؟

بعد از این‌که مطالب لازم را برایش توضیح دادم، از من خواست تا صیغه‌ی محرمیت را من برایشان بخوانم. گفتم: چرا به پدرت نمی‌گویی؟ پدرت که روحانی است؛ هم این مسائل را بهتر از من بلد است؛ هم تو را بهتر از من می‌شناسد؛ بهتر می‌تواند کمکت کند. گفت: پدرم رفته کربلا. گفتم: خب، چند روز صبر کن تا برگردد. مسأله‌ی مهمی است، اشکالی ندارد چند روز صبر کنی. گفت: راستش را بخواهی با پدرم راحت نیستم. اگر قرار باشد یا به پدرم بگویم یا بی‌خیال شوم، من دومی را انتخاب می‌کنم.

در لابه‌لای صحبت‌ها از او پرسیدم، حالا این‌که می‌خواهید عقد کنید، پیشنهاد تو بود یا پیشنهاد آن دختر؟ گفت: پیشنهاد او. گفتم: اگر او پیشنهاد نمی‌داد و زبانم لال بدون عقد و صیغه، با تو رفاقت می‌کرد و خودش را همه جوره در اختیار تو می‌گذاشت، چه‌کار می‌کردی؟ خیلی خونسرد گفت: من مشکلی ندارم چون قبلاً هم از این تجربه‌ها داشتم!

اصلاً انتظار شنیدن این جمله را نداشتم. چون او پسر یک روحانی بود!

بعداً وقتی درباره‌ی وضعیت خانوادگی او و نحوه‌ی عملکرد پدرش در خانواده تأمل می‌کردم، دیدم به بار آمدن چنین فرزند بی‌خیالی از چنین خانواده‌ی بی‌توجه و بی‌ملاحظه‌ای خیلی هم عجیب نیست.

با خود اندیشیدم: یعنی این درست است که ما تربیت فرزند و نظارت بر روابط فرزندانمان را که واجب‌ترین واجبات است رها کنیم و به مستحبات (زیارت کربلا) سرگرم شویم؟!

کسی که حداقلِ وظایفش را درباره‌ی تربیت و هدایت دینی خانواده‌اش انجام نداده، با چه رویی به زیارت امام حسین علیه‌السلام می‌رود؟!

خداوند در سوره‌ی تحریم به مؤمنان هشدار می‌دهد که: «ای مؤمنان، خود و خانواده‌ی خود را از آتشى كه هيزم آن انسان‌ها و سنگ‌ها است نگه داريد!»

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ»¹

ای کاش پدر و مادرها به این هشدار قرآنی توجه کافی را داشتند و می‌دانستند که تربیت فرزندان و حفظ تقوای خانوادگی بخشی از وظایف دینی ما است و کوتاهی در این مسؤولیت مهم، در دنیا و آخرت گریبان‌گیر خود ما خواهد بود.
ــــــــــــــــــــــــــ
1. سوره‌ی تحریم، آیه‌ی 6

می‌توانید این مطلب را در شبکه‌ی اجتماعی خود به اشتراک بگذارید:

‌