شبکه‌ی ورزش و زیرپا گذاشتن احکام اسلامی

بسم الله
سر سفره‌ی ناهار بودیم و به‌طور اتفاقی مسابقات اینچئون (بازی‌های آسیایی کره‌ی جنوبی 2014) را از شبکه‌ی ورزش نگاه می‌کردیم که چشممان روشن شد به تصاویری از پرش ارتفاع خانم سپیده توکلی؛ آن هم نه یک بار و دو بار، بلکه همه‌ی پرش‌های او را نشان دادند.

این خانم ورزشکار مثلاً با حجاب اسلامی در مسابقات حاضر بود. سرش کاملاً پوشیده بود و فکر نکنم یک تار مویش بیرون بود؛ ولی یک شلوار تنگ و چسبان (ساپورت) پوشیده بود که از هزار موی باز بدتر بود.

احتمالاً مسؤولان ساده‌اندیش شبکه‌ی ورزش، انسان‌هایی چشم‌پاک هستند که از شدت شرم و حیا نتوانسته‌اند نگاهی به پایین‌تنه‌ی این ورزشکار بیندازند و فقط موهای پوشیده‌ی او را در نظر گرفته‌اند و تصویر او را با کمال افتخار به عنوان الگویی امروزی برای معرفی زن مسلمان فعّال به روی آنتن برده‌اند تا دنیا بداند حجاب اسلامی به معنای منزوی شدن زن از جامعه و دور ماندن او از فعالیت‌های شاداب و پرنشاط نیست!

در بین خانم‌ها کم نیستند کسانی که درک صحیحی از حجاب و عفاف ندارند و خیال می‌کنند حجاب فقط پوشاندن مو و پوست بدن از نگاه نامحرم است؛ مد و رنگ و تنگی لباس را منافی حجاب اسلامی نمی‌دانند. لباس چسبان با رنگ جذاب و مدل‌های مختلف می‌پوشند و البته مواظب هستند یک نقطه از پوست بدنشان پیدا نباشد! بر سرشان یک کلیپس بزرگ کذایی می‌زنند ولی مراقبند که یک تار مویشان بیرون نباشد. گاه یک چادر هم روی سرشان می‌کشند که طلوع و غروب جلوه‌های زیر چادرشان در خلال باز و بسته شدن چادر با دست هنرمند باد صبا، وصال و فراق عاشقانه‌های حافظ را یادآوری می‌کند!

تنها چیزی که مهم است این است که خانم ورزشکار سرش را چنان باندپیچی کند که حتی یک تار مو اجازه‌ی خودنمایی نداشته باشد! اما اگر با شلوار چسبان در مقابل مردان نامحرم دست و پایش را بالا و پایین کند و با حالتی زننده روی تشک ولو شود، به‌گونه‌ای که سروتهش جابه‌جا شوند، این که اشکالی ندارد!

چرا نمی‌خواهیم بفهمیم بعضی کارها از ریشه برای خانم‌های مسلمان مناسب نیست و با هیچ کوشش و پوششی نمی‌شود نسخه‌ی زنانه‌ی آن را تولید کرد و در معرض عموم گذاشت؟!

زن مسلمان به اقتضای زن بودنش و به حکم اسلام باید برخی کارها را کلاً از ذهن خود پاک کند. برخی رشته‌های ورزشی طوری هستند که خانم مسلمان با هیچ پوششی نمی‌تواند عفت اسلامی خود را در مقابل نامحرم رعایت کند. اصل حضور بانوان ورزشکار مسلمان در چنین مسابقاتی مشکل دارد؛ چه رسد به نمایش آن در تلویزیون!

به یاد دارم چند سال پیش یک شرکتی در کویت با افتخار اعلام کرده بود که برای بانوان مسلمان لباس شنایی تولید کرده است که در عین حفظ حجاب اسلامی، به آن‌ها اجازه می‌دهد در سواحل دریا شنا کنند و در کنار نامسلمان‌های لخت از زیبایی‌های طبیعت لذت ببرند و از این موهبت الهی محروم نباشند! یک لباس سرتاسری که به جز صورت و دست‌ها (مچ به پایین)، همه‌جای بدن را می‌پوشاند و البته از سر تا پا، به بدن می‌چسبید؛ درست مثل پوست خود آدم!

ظریفی گفته بود: اگر حجاب اسلامی این است، پس چرا این همه دردسر؟! به خانم‌ها بگویید سرتاپایشان را با رنگ بپوشانند تا هم کسی پوست و مویشان را نبیند و هم مثل لختی‌های دیگر مشکلی برای شنا و تفریح نداشته باشند!

قرآن کریم سعادت جامعه‌ی اسلامی را در گرو عمل به فریضه‌ی امر به معروف و نهی از منکر می‌داند. من گمان می‌کنم کم‌ترین کاری که از دست تک‌تک ما برمی‌آید این است که اعتراض منطقی و محترمانه‌ی خود را نسبت به این منکر در هرجا که می‌توانیم بیان کنیم؛ از سایت و وبلاگ شخصی خودمان گرفته تا روابط عمومی شبکه‌ی ورزش.