من اگر آمریکا بودم...!

با نام خدا

(به بهانه‌ی فیلم اهانت‌آمیز آمریکایی به مقدسات اسلام)

من اگر آمریکا بودم، برای نابود کردن دشمنانم اولاً هرگز از ابزار سُست اهانت و فحش استفاده نمی‌کردم؛ چون توهین مثل تُف سربالا است؛ برمی‌گردد و گَندش به صورت خود آدم می‌ماند.

ثانیاً اگر هم می‌خواستم توهین کنم، به امام زمان شیعیان توهین می‌کردم تا با دویست میلیون شیعه طرف باشم نه این‌که به پیامبر مسلمانان توهین کنم و با بیش از یک میلیارد مسلمان روبه‌رو باشم و جهانی بر سرم خراب شود.

ثالثاً کمی اوضاع جهانی را سبک و سنگین می‌کردم و در شرایط مناسبی توهین می‌کردم نه در این اوضاع نابسامان بیداری اسلامی و اجلاس سران کشورهای عدم تعهد.

راستی دشمن ما چرا این‌قدر نادان است؟! مگر استراتژیست و متخصص و مشاور مسائل سیاسی و اجتماعی و دیپلماسی و غیره و غیره کم دارند که مطالب به این روشنی را نمی‌فهمند و مثل یک مونگول اشتباه می‌کنند؟!

به تحلیل من، این اشتباه بزرگ که در این اوضاع نابسامان آمریکا و اسرائیل، ضربه‌ی نابود کننده‌ای بود بر پیکر این دو، در اثر نادانی و حماقت نیست؛ بلکه نشانه‌ی عجز و بیچارگی است؛ نه این‌که ندانند توهین به ضرر خودشان است، بلکه غیر از توهین کار دیگری از دستشان برنمی‌آید!

تاکنون دیده‌اید یک مخالف، وقتی دستش از هرجا بریده می‌شود و عجز و ناتوانی سراپایش را می‌گیرد، به توالت‌های عمومی پناه می‌برد و پشت در آن «مرگ بر فلانی» و «درود بر فلانی» می‌نویسد؟! این کار آمریکا دقیقاً مثل شعار نوشتن پشت در توالت بود. با این کار آبروی خودش را برد و نشان داد چه هراس عظیمی از اسلام در دل دارد!

نگویید: «فیلم‌سازی در هالیوود کجا و شعار نویسی پشت در توالت کجا؟!»، با پیشرفت علم و تکنولوژی، «توالت» هم پیشرفت کرده! مگر ندیدید که بعضی‌ها از وبلاگ هم به عنوان توالت استفاده می‌کنند و بدون نام و نشان وبلاگ راه‌اندازی می‌کنند و دلشان را با توهین‌های پشت درش خوش می‌کنند؟!

الهی، به ما عقل و درایتی ده تا همیشه حقیقت‌جو و باانصاف باشیم!

و شجاعت و صلابتی ده تا از رویارویی مستقیم با مخالف نهراسیم!

و ادبی ده تا از نوشتن شعار توهین‌آمیز پشت در توالت وبلاگ شرم کنیم!

آمین!