آ ا بـ ب بابا آب!

بسم الله

این یادداشت را در واقع برای دو عزیز تازه عقد کرده نوشتم و بعد از تقدیم به آن‌ها، تصمیم گرفتم در این‌جا هم منتشر کنم تا اگر نفعی داشته باشد، دیگران هم بهره‌مند باشند.

هر انسانی در طول زندگی‌اش مقاطع درسی و آموزشی فراوانی را سپری می‌کند. یکی از این مقاطع آموزشی خیلی مهم، کلاس درس «زندگی بعد از ازدواج» است.

دانش‌جو باشی؛ معلم باشی؛ مهندس باشی؛ دکتر باشی؛ استاد باشی؛ حاج آقا باشی؛ آیت الله باشی؛ علامه باشی؛ هر کس و در هر جایگاه و مقامی که باشی، وقتی ازدواج می‌کنی، تازه نشسته‌ای سر کلاس اول در یک مقطع جدید آموزشی.

هر کسی با هر قدر سواد و تجربه و شخصیت و احترام و معنویت و هوش و ذکاوت و ثروت و غیره و غیره، باید بداند وقتی ازدواج می‌کند، تازه نشسته است سر کلاس اول در یک مرحله‌ی جدید که هیچ سررشته‌ای از آن ندارد و کاملاً ناشی و تازه‌کار است.

دانش‌آموز کلاس اول اگر خود را علامه‌ی دهر و همه‌دان و همه‌توان بپندارد، هرگز چیزی یاد نخواهد گرفت؛ اما وقتی خود را نادان و ناشی دانست، با مشاهده‌ی هر پدیده‌ی جدید در کلاس، درس جدیدی فراخواهد گرفت.

دختر و پسری که تازه ازدواج کرده‌اند، اگر به بی‌سوادی و ناشی بودنشان در این مقطع جدید آموزشی اعتراف نداشته باشند، به سختی چیزی فراخواهند گرفت و ممکن است سال‌ها بگذرد و آن‌ها یک درس را هم نفهمیده باشند؛ ولی اگر به سال اولی بودن خود باور داشته باشند، با گذشت هر سال از زندگی مشترکشان، یک سال و یک مرحله در این مقطع آموزشی جلو خواهند رفت و کم‌کم به آگاهی‌های لازم دست خواهند یافت.

من که الآن این مطلب را می‌نویسم، دقیقاً ده سال است که در کلاس درس «زندگی بعد از ازدواج» حاضر می‌شوم و سعی می‌کنم هر روز چیز جدیدی بیاموزم. این نکته را که در این یادداشت بیان می‌کنم، بعد از ده سال آموزش و تجربه در این کلاس فهمیده‌ام. اعتراف می‌کنم که در سال‌های اول زندگیِ بعد از ازدواج، خود را خیلی دست بالا می‌دانستم و در بسیاری از امور متخصصانه نظر می‌دادم؛ آخر قبل از ازدواج نزدیک به بیست جلد کتاب با موضوع ازدواج مطالعه کرده بودم(!) ولی الآن بعد از ده سال تحصیل در دانشگاه زندگی مشترک، تازه به چنین نکته‌ای رسیده‌ام و ای کاش کسی آن را روز اول به من گوش‌زد می‌کرد!

شهید مطهری درباره‌ی اهمیت کلاس درس «زندگی بعد از ازدواج» می‌فرماید:

يك پختگي‌ای هست كه اين پختگي جز در پرتو ازدواج و تشكيل خانواده پيدا نمي‌شود؛ در مدرسه پيدا نمي‌شود؛ در جهاد با نفس پيدا نمي‌شود؛ در نماز شب پيدا نمي‌شود؛ با ارادت به نيكان هم پيدا نمي‌شود؛ اين را فقط در همين جا بايد به دست آورد. اخلاقيون و رياضت‌كش‌هایی كه اين دوران را نگذرانده‌اند، تا آخر عمر يك نوع خامي و يك نوع بچگي در آن‌ها وجود داشته است.¹

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. جوانان و انتخاب همسر، علی اکبر مظاهری