استقبال از رئیس‌جمهور روحانی!

بسم الله

آقای روحانی، رئیس جمهور محترم قرار است فردا (6 اسفند 93) سفری رسمی به استان قم داشته باشد. من هم می‌خواهم به استقبالش بروم. دوست داشتم وقتی در پای سخنرانی‌اش حاضر می‌شوم، نوشته‌ای در دست داشته باشم تا گویای حرف دلم باشد. نشستم و فکر کردم و این سه جمله را از بین حرف‌های دلم انتخاب کردم و بر روی کاغذ A3 پرینت گرفتم تا فردا در محضرش به دست بگیرم.

آقای روحانی، به کدام‌یک از وعده‌هایت عمل کردی؟!

آقای روحانی، تحریم‌ها ترک برنداشته، این عزت و اقتدار دولت جمهوری اسلامی است که ترک برداشته!

آقای روحانی، امسال سال فرهنگ است، نه بی‌فرهنگی!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی‌نوشت:

در دیداری که آقای روحانی با مثلاً علما و فضلا داشت، مدیر حوزه، آیت الله حسینی بوشهری در سخنرانی خود با لحنی بسیار محترمانه و صمیمی به نابسامانی‌های فرهنگی کشور اشاره کرد و از جناب رئیس جمهور درخواست توجه بیش‌تر به این مسائل کرد. آقای حسینی بوشهری به استناد آیه‌ی شریفه‌ی «الذین ان مکناهم فی الارض اقاموا الصلاة و آتوا الزکاة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنکر» گفت: «ما دوست داریم روحانیِ روحانی ما خود پرچمدار نماز، خود پرچمدار امر به معروف، و خود پرچمدار نهی از منکر باشد» که با صدای بلند تکبیر حضار تأیید و امضا شد.

اما جناب رئیس‌جمهور در سخنرانی خود از این بخش از صحبت‌های آقای حسینی بوشهری گلایه کرد و با کنایه گفت: چرا مصداق درست معروف و منکر را نمی‌شناسید؟ مگر توسعه و آبادانی کشور معروف نیست؟! مگر ایجاد اشتغال و نجات محیط زیست معروف نیست؟! چرا فقط دو تا حکم شرعی (یعنی نماز و حجاب و عفاف و مانند آن) را می‌بینید و این همه مصادیق مهم‌تر را نمی‌بینید؟! ما باید آمر به معروف و ناهی از منکر به معنای وسیع کلمه باشیم. دولت مسؤول اجرای امر به معروف و نهی از منکر است ولی تبیین و تشریح مصادیق معروف و منکر به عهده‌ی شما (حوزویان) است.

آقای روحانی با تغییر موضوع مورد انتقاد و با مغالطه‌ی «پاک کردن صورت مسأله» به این انتقاد جدی و محترمانه جاخالی داد. مثل این‌که ما از پدری انتقاد کنیم و به او بگوییم: «تو به وظیفه‌ی پدری خوب عمل نمی‌کنی زیرا به تربیت معنوی فرزندت بی‌توجه هستی و مراقب سلامت اخلاقی و ارتباطی او نیستی» و او جواب بدهد: «من پدر خوبی هستم چون به دنبال رفاه مادی فرزندم هستم و تلاش می‌کنم چیزی در این زمینه کم نگذارم». به چنین پدر مغلطه‌کاری باید گفت: این‌که شما در پی تأمین رفاه مادی فرزندت هستی خوب است و شما از این نظر پدر خوبی هستی، ولی موضوع انتقاد ما تربیت معنوی و سلامت اخلاقی فرزندت بود و تو از این جهت اهمال می‌کنی.

بله آقای روحانی، شکی نیست که توسعه و آبادانی اقتصاد و اشتغال و محیط زیست معروف است و اهمیت بالایی دارد، ولی موضوع انتقاد، فرهنگ دینی و روح معنوی جامعه است که دولت محترم مخصوصاً وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نه تنها اقدامی در راستای ارتقای آن انجام نمی‌دهد بلکه گویا همه‌ی تلاش خود را برای تخریب و تضعیف آن به کار بسته است. به تعبیر آیت‌الله علم‌الهدی، «اگر مقام معظم رهبری می‌فرمودند امسال سال ضد فرهنگ است، آیا در پرده‌دری فرهنگی بیش‌تر از این می‌شد کار کرد؟!»

آقای روحانی، توسعه و آبادانی سکولار و غربی چیزی نیست که ملت ایران به دنبال آن باشد؛ در زندگی به سبک اسلامی، دنیا و آخرت و ماده و معنا توأم و در کنار هم؛ بلکه در درون هم باید مورد توجه و عنایت قرار گیرند. بدون توجه مستقیم و جدی به معنویت و ارزش‌های اخلاقی و الهی، توسعه و آبادانی حقیقی و کامل محال است!

آقای روحانی از طرفی زیر بار انتقاد روحانیت نمی‌رود و آن‌ها را به کوته‌نظری متهم می‌کند و از طرف دیگر می‌گوید: «تبیین و تشریح مصادیق معروف و منکر به عهده‌ی شما است»! یعنی روحانیت و حوزه در تعیین مصادیق معروف و منکر یا باید هم‌فکر و هم‌نظر من باشند یا این‌که انتقادشان ناشی از کوته‌فکری است!