بسم الله
عسل تنها خوراکیای است که در قرآن کریم با عنوان «شفا» از آن یاد شده است1؛ آن هم به صورت مطلق و بیقید و شرط. از نظر علمی نیز فواید بینظیر آن اثبات شده است؛ طعم آن هم برای خیلیها مطبوع و دوستداشتنی است. اما متأسفانه افرادی مثل من هستند که مذاقشان طعمهایی مثل طعم عسل را نمیپسندد؛ به همین دلیل از خوردن آن محروم هستند.
البته من از آنجا که فواید و آثار تقویتی و پیشگیری و درمانی عسل را کموبیش میدانستم، خیلی حیفم میآمد که از مصرف آن محروم باشم؛ به همین دلیل همیشه به دنبال راه مناسبی برای مصرف مناسب عسل بودم که تا کنون به دو روش موفق رسیدهام:
روش اول: شربت عسل
چند قاشق عسل صاف را در یک پارچ آب حل میکنیم و بعد مقدار کمی (یکی دو قاشق) آبلیمو به آن اضافه میکنیم و در طول روز مینوشیم.
روش دوم: سیب عسلی/ موز عسلی
سیب یا موز را در اندازههایی شبیه سکههای پول (کمی ضخیمتر) تکه تکه میکنیم و بعد روی هر تکه، مقداری عسل میمالیم و با چنگال میل میکنیم. در این روش، با ترکیب طعم عسل با میوهی مورد استفاده، هم طعم عسل خوب و دوستداشتنی میشود، و هم طعم میوه، بهتر و لذیذتر میشود. برای ریختن عسل روی تکههای میوه، استفاده از قاشق دردسر دارد و کثیفکاری میشود. توصیه میکنم برای این کار، ظرف عسل را آهسته آهسته روی میوهها کج کنید و وقتی اولین قطره چکید و نوار نازک عسل، آویزان شد، آن را به آرامی روی میوهها حرکت بدهید.
ما در خانوادهی خود، هر دو روش را در برنامه داریم. با این روشها، بچهها هم بهتر عسل میخورند. امتحان کنید!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. سورهی نحل، آیهی 69: یَخرُجُ من بطونِها شرابٌ مختلفٌ اَلوانُهُ فیه شِفاءٌ لِلنّاسِ؛ از شکم زنبور نوشیدنیای به رنگهای مختلف بیرون میآید که درمانی است برای مردم.
نظرات (2)