استقبال از ماه ایمان و تقوا با کنسرت موسیقی پاپ!

با نام خدا

نمی‌دانم شما هم اطلاعیه‌ی کنسرت بزرگ موسیقی پاپ در روزهای اول و دوم تیرماه در شهرستان خلخال را دیده یا خبر آن را شنیده‌اید یا نه؟ من دیروز با تماس یکی از عزیزان دغدغه‌مند در مسائل فرهنگی دینی مطلع شدم.

طبق اطلاعات روی بنری که در میدان اصلی شهر به جای بنر زیبای «من انقلابی‌ام» نصب شده است، قرار است چهار پنج روز مانده به ماه مبارک رمضان در باشگاه پوریای ولی کنسرت موسیقی پاپ به صورت زنده توسط جوانی به نام عسکری پخش شود.

من معتقد نیستم که هر نوع موسیقی و کنسرتی مفسده‌انگیز و حرام است؛ لذا پیشاپیش این برنامه را تکفیر و تفسیق نمی‌کنم. موسیقی هرچند از نظر شرع مقدس مکروه و مطرود است ولی چنین نیست که هر نوع موسیقی و آهنگی حرام و ممنوع باشد. گاهی بعضی‌ها دوست دارند از موسیقی مانند تاب و سرسره برای تفریح و سرگرمی و برای ایجاد نشاط و شادابی استفاده کنند؛ مانعی نیست ولی باید توجه داشت که سرسره‌ی موسیقی شیب تندی دارد و احتمال این‌که سوار خود را با سر به زمین بزند و یا او را در لجن‌زار گناه و هرزگی فرو ببرد زیاد است!

حقیر درباره‌ی این برنامه دو نکته به مسؤولان فرهنگی شهرستان عرض می‌کنم:

1. جامعه‌ی دینی ما از موسیقی و آهنگ‌های سرمستانه و غفلت‌انگیز ضربه‌های فراوانی خورده است. موسیقی‌های شیطانی و هوس‌آلودی که گاه و بی‌گاه به بهانه‌های گوناگون ـ از جشن عروسی و جشن تولد گرفته تا جشن ختنه ـ فضای شهر را غبارآلود و مسموم می‌کنند و نفس کشیدن را بر اهالی دین وغیرت سخت و دشوار می‌کنند.

از کوتاهی نهادهای مسؤول در برخورد با این‌گونه مفاسد که بگذریم، بسیار اتفاق افتاده که برنامه‌ای با چهره‌ای موجه و بی‌حاشیه و گاه با چهره‌ای دینی (مثل جشن نیمه‌ی شعبان) ظاهر شده و رضایت و اجازه‌ی مسؤولان فرهنگی را جلب کرده است ولی بعد از این‌که الاغش از پل عبور کرده، باطن ناپاک خود را آشکار کرده و زهر تلخ خود را در پیکر نحیف فرهنگ دینی جامعه ریخته است و نامحرمان هوس‌باز مدعی عشق را در زیر سایه‌ی ساز و آواز طربناک جمع کرده و بساط غفلت از خدا و بیعت با شیطان را گسترده است.

نکند این بار هم خوش‌باوری و ساده لوحی برخی مسؤولان، هم‌سو با حرکت‌های ضددینی قدم بردارد و دل دین‌داران مستضعف را خون کند!

مسؤولان بدانند که تأسف خوردن و اظهار ندامت و پشیمانی بعد از انجام کار، نوش‌دارو بعد از مرگ سهراب است و پذیرفته نیست. اگر می‌خواهند حرکتی مسؤولانه در برابر این سرسره‌ی خطرناک داشته باشند، قبل از سرخوردن کاری کنند، که بعد از سرخوردن دیگر باید سرخورد و سرخوردن‌ها را تماشا کرد!

2. برگزاری این برنامه در آستانه‌ی ماه مبارک رمضان، ماه ایمان و تقوای الهی نیز درخور تأمل و اندیشه است. بعید است مسؤولان دست‌اندرکار چنین کاری را در چنین موقعیتی برای آماده‌سازی معنوی جامعه برای استقبال از ماه معنویت کرده باشند! ولی غفلت آن‌ها از این نکته که چنین برنامه‌هایی معنویت را کم می‌کند و موجب دوری مردم از رحمت الهی می‌شود نیز خیلی بعید است!

اگر امسال به نام سال فرهنگ معرفی می‌شود، به جهت نگرانی بزرگان دین از وضع فرهنگ دینی جامعه است؛ نه فرهنگ ساز و آواز و نقاشی و مجسمه‌سازی و تئاتر و سینما! اگر در راستای ارتقای فرهنگ جامعه می‌خواهیم حرکتی کنیم، باید برنامه‌های دینی را تقویت کنیم نه برنامه‌های ضددینی یا غیردینی را!